أَلَا إِنَّ أَوْلِيَاءَ اللَّهِ لَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ ﴿سوره یونس ایه۶۲﴾ آگاه باشيد كه بر دوستان خدا نه بيمى است و نه آنان اندوهگين مى ‏شوند 

وَتَوَلَّى عَنْهُمْ وَقَالَ يَا أَسَفَى عَلَى يُوسُفَ وَابْيَضَّتْ عَيْنَاهُ مِنَ الْحُزْنِ فَهُوَ كَظِيمٌ ﴿سوره یوسف۸۴﴾ و از آنان روى گردانيد و گفت اى دريغ بر يوسف و در حالى كه اندوه خود را فرو مى ‏خورد چشمانش از اندوه سپيد شد.

امیر المومنین در خطبه متقین 193: قلوبهم محزونه قلبهای آنها محزون است!

امام الصادق عليه السلام : إنَّ القُرآنَ نَزَلَ بِالحُزنِ ، فَاقرَؤوهُ بِالحُزنِ .الكافي: ج 2 ص 614 ح 2 
امام صادق عليه السلام: قرآن با حُزن ، نازل شده است . پس آن را با حزن بخوانيد.

چون یک مقدار فلسفه بافی در تفسیر آن نهفته است لذا بهتر دیدم از خودم چیزی نگویم بریم پای درس ام المصائب که در مدینه جلسه تفسیر برای مردم گذاشته است:

اربعین وارد کربلا شدم با سربلندی جلوی برادر از انجام وظیفه ای که به عهده ام بود . با اشک شوق عرض کردم : حسین عزیزم! اگر تو بدون خوف و اندوهی عزیزانت را  و خون قلبت را برای دین خدا نثار کردی خدا نیز چنان به وعده اش در یاری ام وفا کرد که شامی را که پدرم امیر المومنین وبرادرم امام حسن آرزوی فتح آن را داشتند فتح کردم وبه آرزوشان جامه عمل پوشاندم با قدرت واقتدار دین را در قلوب مرده این اجتماع وارد کردم وآنرا به تپش انداختم هیچ غم و اندوهی بر من نیز نیست ولکن… ولکن هست!!! چرا که علاوه بر مصیبتهای فراق یاران حسین جان! یکی از امانتی هایت ر ا نتوانستم نگهدارم سه ساله ات را عزیزم! از دست دادم غم از دست رفتنش قلبم را میفشارد او با ما به شام امد ولی ما بی او از شام امدیم….

امام باقر علیه السلام: استجلب نور القلب بدوام الحزن.

نور قلب را با دوام حزن جلب کن.

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا تُوبُوا إِلَى اللَّهِ تَوْبَةً نَصُوحًا عَسَى رَبُّكُمْ أَنْ يُكَفِّرَ عَنْكُمْ سَيِّئَاتِكُمْ وَيُدْخِلَكُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ يَوْمَ لَا يُخْزِي اللَّهُ النَّبِيَّ وَالَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ نُورُهُمْ يَسْعَى بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَبِأَيْمَانِهِمْ يَقُولُونَ رَبَّنَا أَتْمِمْ لَنَا نُورَنَا وَاغْفِرْ لَنَا إِنَّكَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ ﴿سوره تحریم ۸﴾

اى كسانى كه ايمان آورده‏ ايد به درگاه خدا توبه‏ اى راستين كنيد اميد است كه پروردگارتان بديهايتان را از شما بزدايد و شما را به باغهايى كه از زير [درختان] آن جويبارها روان است درآورد در آن روز خدا پيامبر [خود] و كسانى را كه با او ايمان آورده بودند خوار نمى‏ گرداند نورشان از پيشاپيش آنان و سمت راستشان روان است مى‏ گويند پروردگارا نور ما را براى ما كامل گردان و بر ما ببخشاى كه تو بر هر چيز توانايى.

حالا این نور به چه درد می خوره؟

ظاهرا جلو دید را روشن می کنه آدم براش علم حاصل می شه چه خبره یعنی تو تاریکی قدم برنمی داره همان که :

امام صادق علیه السلام:

أَلْعِلْمُ نُورٌ يَقْذِفُهُ اللّه‏ُ فِى قَلْبِ مَنْ يَشآءُ.»
علم، نورى است كه خداوند به قلب هر كس كه بخواهد مى افكند. مصباح الشريعة، ص 16. 

اصلا همین علمه که باعث می شه لَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ

خیلی عجیبه این رابطه حزن با علم !!!