امام صادق(ع) در مجلسی تشریف داشتند و ابوحنیفه نیز حضور داشت. غذا آوردند و حضرت به ھمراه اھل مجلس میل کردند. بعد از صرف غذا، حضرت این جمله را فرمودند: «الحمد ّ ربِ العالمین، اللھم ّ إن ھذا منک و من رَسولک» سپاس مخصوص خدای جھانیان است. خدایا این نعمت که ما خوردیم از شما و از رسول تو است.

وقتی حضرت این جمله را فرمودند؛ ابوحنیفه گفت: «یابن رسول الله، أ َ جَعلت مع الله َ شریکاً؟» ای فرزند رسول خدا، آیا برای خدا شریک قرار دادی؟

امام صادق (ع) فرمودند: وای برتو مگر تو قرآن نمی خوانی؟ تو که ادعا می کنی من م ّ فسر قرآن ھستم، مگر این آیه را نخوانده ای؟ َ

«و ما نَقموا ّ إلا أن ُ أغنیھم الله و رَ ُسوله من َ فضلِه»توبه74

ھیچ نقمت، تنگدستی، فقر و مشکلی برای مؤمنین رخ نمی دھد، مگر این که خدا و رسول خدا، مؤمنین را غنی و بی نیاز می کنند.

 و ھمچنین خداوند می فرماید:

«ولو انهم رضوا ما اتاهم الله ورسوله وقالو حسبنا الله سیُؤتینا اللَّه من فضله ورَسوله» توبه59

 و اگر آن ھا به آنچه که خدا و رسولش به آن ھا عطا کرده راضی بودند و می گفتند: خدا مارا کفایت می کند، به زودی خدا و رسولش از لطف عام خود به ما عطا خواھند کرد.

ابوحنیفه گفت: والله لکانی ما قراتهما قط من کتاب الله و لاسمعتهما الا فی هذا الوقت.
سوگند به خدا، گویا تا کنون هرگز این دو آیه از کتاب خدا را نخوانده ام و نشنیده ام مگر اکنون.

امام علیه السلام :
بلی، قد قراتهما و سمعتهما، ولکن الله تعالی انزل فیک و فی اشباهک:

« ام علی قلوب اقفالها. »محمد ( صلی الله علیه وآله وسلم )، آیه 24 

یا بر دلهایشان قفل نهاده شده است.

و قال:

« کلا بل ران علی قلوبهم ما کانوا یکسبون. » مطففین، آیه 14

 چنین نیست، بلکه اعمالشان چون زنگاری بر دلهایشان نشسته است. »

کنزالفوائد، صفحه 196 – وسائل الشیعة، جلد 24، صفحه351 – بحارالانوار، جلد10، صفحه216

واین است که اولیاء الهی را ولی نعمت خود می نامیم وهر که را آنها ما را به احترام آنها فراخوانده اند مثل حضرت معصومه در قم و… 

و…

ما هم هر چقدر خوب باشیم یعنی درجه بندی داخل در این اولیاء باشیم در رسیدن رزق به بندگان خدا حتی غافلهای روی کره زمین سهیم می شویم اینه که اولیاء خدا از همه به بندگان خدا با محبت ترند.