قالُوا إِنَّا إِلَى رَبِّنَا مُنْقَلِبُونَ  وَمَا تَنْقِمُ مِنَّا إِلَّا أَنْ آمَنَّا بِآيَاتِ رَبِّنَا لَمَّا جَاءَتْنَا رَبَّنَا أَفْرِغْ عَلَيْنَا صَبْرًا وَتَوَفَّنَا مُسْلِمِينَ ﴿سوره اعراف 125و۱۲۶﴾

گفتند ما به سوى پروردگارمان منقلب شده ایم و تو [ای فرعون] جز براى اين ما را به كيفر نمى ‏رسانى كه ما به معجزات پروردگارمان وقتى براى ما آمد ايمان آورديم پروردگارا بر ما شكيبايى فرو ريز و ما را مسلمان بميران 

بحث سر انقلابی شدن است یعنی کسی که یکباره دنیای بزرگ وپرزرق وبرق پیش چشمش پوچ می شود این است که انقلابی ها شجاع می شوند در دل حادثه وارد می شوند اول انقلابمان این طور بودیم پس اصل انقلاب درست بوده واون شاه ملعون هم درست مثل هیتلر وصدام وانشاء الله بن سلمان انقدر ظلم کرده بود که دیگه فرصت قضا وقدریش تمام شده بود وباید جمعش می کردند. خدا هم این منقلب شدن مردم را قبول کرد واقعا مردم دیگه نگاه فاسقانه وخود خواهانه وخوش گذرانانه به دنیا نداشتند این یعنی توبه واقعی باید دنیا را پوچ کنی تا به گل آخرت برسی .

دقیقا همین اتفاق برای حر افتاد در اوج قدرت دنیایی اش یه دفعه دنیا جلوش پوچ شد همه اش را ول کرد لذا امام حسین علیه السلام هم بهش گفتن :

حر! ارفع راسک یتوب الله علیک (بحارالانوار ج 44 ص 319)

سرت را بلند کن حر! خدا توبه ات را پذیرفت.

حالا من خودم را نگاه کنم آیا توبه کرده ام؟؟؟!!! یه انقلابی کوه را جابجا می کنه.

وَإِذْ قَالَ مُوسَى لِقَوْمِهِ يَا قَوْمِ لِمَ تُؤْذُونَنِي وَقَدْ تَعْلَمُونَ أَنِّي رَسُولُ اللَّهِ إِلَيْكُمْ فَلَمَّا زَاغُوا أَزَاغَ اللَّهُ قُلُوبَهُمْ وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْفَاسِقِينَ ﴿سوره صف ۵﴾

و [ياد كن] هنگامى را كه موسى به قوم خود گفت اى قوم من چرا آزارم مى‏ دهيد با اينكه میدانید من فرستاده خدا به سوى شما هستم پس چون [از حق] برگشتند خدا دلهايشان را برگردانيد و خدا مردم نافرمان را هدايت نمى ‏كند

همان کسایی که می دانند او خلیفه خداست اذیتش می کنند در آخر عمر شریفش نا فرمان می شوند واز لشکر اسامه تخلف می کنند وقلب او را با بهتان هذیان گفتن می آزارند . وعلتش را هم خود خدا بیان می کند : فسق ، تنبلی ، خوشگذرانی ، یعنی :

وَلَوْ أَرَادُوا الْخُرُوجَ لَأَعَدُّوا لَهُ عُدَّةً وَلَكِنْ كَرِهَ اللَّهُ انْبِعَاثَهُمْ فَثَبَّطَهُمْ وَقِيلَ اقْعُدُوا مَعَ الْقَاعِدِينَ ﴿سوره توبه ۴۶﴾

و اگر [به راستى] اراده بيرون رفتن داشتند قطعا براى آن ساز و برگى تدارك مى‏ ديدند ولى خداوند راه‏ افتادن آنان را خوش نداشت پس ايشان را منصرف گردانيد و [به آنان] گفته شد با ماندگان بمانيد

وهمین نزدیکان در صفین صحنه جنگ را خالی کردند وخلیفه خدا را تنها گذاشتند. وهمینها ننگ خلیفه خدا کشی را در کربلا بر تارک شوم گروهشان زدند. این (توذوننی ) سر دراز دارد عزیزم . آری که شیعیان هم مثل امامشان اینگونه اذیت می شوند به اندازه ای که پا در جای پای امام خود بگذارند له ولورده می شوند دیگر هیچ من ومنیتی از آنها باقی نمی ماند آنگاه تمام وجودشان را نور او فرا می گیرد.

امام صادق علیه السّلام فرمودند:
لو یعلم المؤمن ما له من الأجر فی المصائب لتمنی أنه قرض بالمقاریض؛ اصول کافی ، ج 3 ، ص 354

اگر مؤمن پاداشی را که برای مصیبتها دارد بداند ، آرزو می کند که او را با قیچی تکه تکه کنند .

سوره معارج :

إِنَّ الْإِنْسَانَ خُلِقَ هَلُوعًا ﴿۱۹﴾ به راستى كه انسان سخت حریص و بى‏ تاب خلق شده است 

إِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعًا ﴿۲۰﴾ چون شرى به او رسد عجز و لابه كند

وَإِذَا مَسَّهُ الْخَيْرُ مَنُوعًا ﴿۲۱﴾ و چون خيرى به او رسد بخل ورزد 

إِلَّا الْمُصَلِّينَ ﴿۲۲﴾ غير از نمازگزاران 

الَّذِينَ هُمْ عَلَى صَلَاتِهِمْ دَائِمُونَ ﴿۲۳﴾ همان كسانى كه دائم بر نمازشان هستند

انسان مثل حیوانی که چشم بند ندارد برده محیط است به هر طرف که جاذبه باشد کشیده می شود مگر اهل نماز که وقتی کاری را شروع می کند بقول خودمان روی آن تمرکز می کند که درست انجام شود علتش هم این است که دائم در نماز است یعنی حضور خدا در قلبش آنها را از هرزه روی باز می دارد

«قَلْبُ الْمُؤْمِنِ عَرْشُ الرَّحْمَنِ»  قلب مؤمن عرش الهی است.  بحارالأنوار، ج55، ص39

وقتی مشغول کار  است به فکر جمع کردن غذا نیست وقتی در غذا خوردن است بی عفتی شکم نمی کند ووقتی می خواهد بخوابد به فکر مشکلات دنیاییش نمی افتد وو…..حتی همسر او خیالش راحت است که یک فرد دلسوز مراقب حقوقش است او هم متعاقبا ان شاء الله سعی می کند باوفا باشد.

وَصايای لُقمانَ عليه السلام به پسرش : … إذا كُنتَ فِي الصَّلاةِ فَاحفَظ قَلبَكَ ، وإذا كُنتَ عَلَى المائِدَةِ فَاحفَظ حَلقَكَ ، وإذا كُنتَ في بَيتِ الغَيرِ فَاحفَظ عَينَكَ ، وإذا كُنتَ بَينَ الخَلقِ فَاحفَظ لِسانَكَ . [المواعظ العددية : ص 238 .]
هر گاه در نماز بودى ، دلت را حفظ كن ، و هر گاه سر سفره بودى ، گلويت را نگه دار، و هر گاه در خانه ديگرى بودى ، چشمت را نگه دار، و هر گاه در ميان مردم بودى ، زبانت را نگه دار.

فقط کافی است حواسمان را جمع کنیم  بله ممکنه یک فرد، خیلی یادخدا نباشد ولی انسانی متعهد باشد واین کارها را بکند حتی شیطان هم به این فرد زیاد کاری ندارد، واگر چه مثل معاویه چند صباحی دنیایش آباد شود اما :

إِنَّ الَّذِينَ لَا يَرْجُونَ لِقَاءَنَا وَرَضُوا بِالْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَاطْمَأَنُّوا بِهَا وَالَّذِينَ هُمْ عَنْ آيَاتِنَا غَافِلُونَ أُولَئِكَ مَأْوَاهُمُ النَّارُ بِمَا كَانُوا يَكْسِبُونَ ﴿سوره یونس ۷و8﴾

كسانى كه اميد به ديدار ما ندارند و به زندگى دنيا دل خوش كرده و بدان اطمينان يافته‏ اند و كسانى كه از آيات ما غافلند  آنان به [كيفر] آنچه به دست مى ‏آوردند جايگاهشان آتش است

بعد تازه شاید کمی بفهمیم زینبی عمل کردن یعنی چه؟! 

قُلْ هَلْ يَسْتَوِي الْأَعْمَى وَالْبَصِيرُ أَفَلَا تَتَفَكَّرُونَ ﴿سوره انعام ۵۰﴾  بگو آيا نابينا و بينا يكسان است آيا تفكر نمى ‏كنيد

می گن روش سقراط این بوده یک سوال از بدیهیات می پرسیده بعد جوابی که می خواسته می گرفته بر پایه آن یه پله بالاتر سوال بعدی را می پرسیده ویواش یواش طرف را قانع می کرده

وَمَنْ كَانَ فِي هَذِهِ أَعْمَى فَهُوَ فِي الْآخِرَةِ أَعْمَى وَأَضَلُّ سَبِيلًا ﴿سوره اسرا ۷۲﴾ و هر كه در اين [دنيا] كور[دل] باشد در آخرت [هم] كور[دل] و گمراهتر خواهد بود 

کار سخت شد یعنی اگر معنویت را در این دنیا نبینیم و فقط اعتقاد داشته باشیم آخرت هم نمی بینیم…. !!!!

ذعلب : يَا أَمِيرَ اَلْمُؤْمِنِينَ هَلْ رَأَيْتَ رَبَّكَ قَالَ وَيْلَكَ يَا ذِعْلِبُ مَا كُنْتُ أَعْبُدُ رَبّاً لَمْ أَرَهُ فَقَالَ يَا أَمِيرَ اَلْمُؤْمِنِينَ كَيْفَ رَأَيْتَهُ قَالَ وَيْلَكَ يَا ذِعْلِبُ لَمْ تَرَهُ اَلْعُيُونُ بِمُشَاهَدَةِ اَلْأَبْصَارِ وَ لَكِنْ رَأَتْهُ اَلْقُلُوبُ (اصول کافی 1:138)

ذعلب : اي امير مؤمنان ايا پروردگارت را ديده اي امام فرمود واي بر تو اي ذعلب من پروردگاري كه نديده ام عبادت نكنم عرضكرد اي امير مؤمنان او را چگونه ديده اي فرمود واي بر تو اي ذعلب ديدگان او را بنگاه چشم نبينند بلكه قلبها او را با ايمان حقيقي دريابند

خوب قلب چه جوری؟؟!!

امیر المومنین: نبّه بالتّفکّر قلبک،و جاف عن اللّیل جنبک،و اتّق اللّه ربّک، (اصول کافی 3:91)

آگاه نما دل خود را به اندیشه نمودن ، و دور کن از شب پهلوى خود را، و بپرهیز خداوند پروردگار خویش را.

قبوله ولی در چه مورد فکر کنم؟

امام رِّضَا عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ : لَيْسَ اَلْعِبَادَةُ كَثْرَةَ اَلصَّلاَةِ وَ اَلصَّوْمِ إِنَّمَا اَلْعِبَادَةُ اَلتَّفَكُّرُ فِي أَمْرِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ . (اصول کافی 2:55)

عباده به کثرت نماز وروزه نیست بلکه عبادت تفکر در امر خداوند عزوجل است.

مثلا یکی که برای خودم هر دفعه اتفاق می افته : خدای مهربون موقعیتهای خوبی برایم درست می کند من هم مثل یک بچه خوشحال می شوم وغافل . یعنی عوض اینکه بیشتر دقت کنم سعی کنم این نعمت را به سرمنزل مقصود برسانم یعنی نتیجه را ببینم  واز کوری در بیام… اصلا تمام عمرم این بوده وکارهایم نیمه کاره شده لذا هنوز معنویت را ندیده ام. اقلا فکر کنم نقطه ضعف خودم را بشناسم این کودک درونم سر چی حواسش پرت می شود به چی علاقه دارد که از یاد خدا غافل می شود و همیشه وسط این راه من را زمین می گذارد. این تفکر چقدر ارزش دارد!!؟؟ 

الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :تَفَكُّرُ ساعَةٍ خَيرٌ مِن عِبادَةِ سَنَةٍ «إنَّما يَتَذَكَّرُ اُولُوا الأَلبابِ» . (میزان الحکمه 9:231)
امام صادق عليه السلام : يك ساعت انديشيدن بهتر از سالى عبادت است. «جز اين نيست كه خردمندان پند مى گيرند».

أَلَا إِنَّ أَوْلِيَاءَ اللَّهِ لَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ ﴿سوره یونس ایه۶۲﴾ آگاه باشيد كه بر دوستان خدا نه بيمى است و نه آنان اندوهگين مى ‏شوند 

وَتَوَلَّى عَنْهُمْ وَقَالَ يَا أَسَفَى عَلَى يُوسُفَ وَابْيَضَّتْ عَيْنَاهُ مِنَ الْحُزْنِ فَهُوَ كَظِيمٌ ﴿سوره یوسف۸۴﴾ و از آنان روى گردانيد و گفت اى دريغ بر يوسف و در حالى كه اندوه خود را فرو مى ‏خورد چشمانش از اندوه سپيد شد.

امیر المومنین در خطبه متقین 193: قلوبهم محزونه قلبهای آنها محزون است!

امام الصادق عليه السلام : إنَّ القُرآنَ نَزَلَ بِالحُزنِ ، فَاقرَؤوهُ بِالحُزنِ .الكافي: ج 2 ص 614 ح 2 
امام صادق عليه السلام: قرآن با حُزن ، نازل شده است . پس آن را با حزن بخوانيد.

چون یک مقدار فلسفه بافی در تفسیر آن نهفته است لذا بهتر دیدم از خودم چیزی نگویم بریم پای درس ام المصائب که در مدینه جلسه تفسیر برای مردم گذاشته است:

اربعین وارد کربلا شدم با سربلندی جلوی برادر از انجام وظیفه ای که به عهده ام بود . با اشک شوق عرض کردم : حسین عزیزم! اگر تو بدون خوف و اندوهی عزیزانت را  و خون قلبت را برای دین خدا نثار کردی خدا نیز چنان به وعده اش در یاری ام وفا کرد که شامی را که پدرم امیر المومنین وبرادرم امام حسن آرزوی فتح آن را داشتند فتح کردم وبه آرزوشان جامه عمل پوشاندم با قدرت واقتدار دین را در قلوب مرده این اجتماع وارد کردم وآنرا به تپش انداختم هیچ غم و اندوهی بر من نیز نیست ولکن… ولکن هست!!! چرا که علاوه بر مصیبتهای فراق یاران حسین جان! یکی از امانتی هایت ر ا نتوانستم نگهدارم سه ساله ات را عزیزم! از دست دادم غم از دست رفتنش قلبم را میفشارد او با ما به شام امد ولی ما بی او از شام امدیم….

امام باقر علیه السلام: استجلب نور القلب بدوام الحزن.

نور قلب را با دوام حزن جلب کن.

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا تُوبُوا إِلَى اللَّهِ تَوْبَةً نَصُوحًا عَسَى رَبُّكُمْ أَنْ يُكَفِّرَ عَنْكُمْ سَيِّئَاتِكُمْ وَيُدْخِلَكُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ يَوْمَ لَا يُخْزِي اللَّهُ النَّبِيَّ وَالَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ نُورُهُمْ يَسْعَى بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَبِأَيْمَانِهِمْ يَقُولُونَ رَبَّنَا أَتْمِمْ لَنَا نُورَنَا وَاغْفِرْ لَنَا إِنَّكَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ ﴿سوره تحریم ۸﴾

اى كسانى كه ايمان آورده‏ ايد به درگاه خدا توبه‏ اى راستين كنيد اميد است كه پروردگارتان بديهايتان را از شما بزدايد و شما را به باغهايى كه از زير [درختان] آن جويبارها روان است درآورد در آن روز خدا پيامبر [خود] و كسانى را كه با او ايمان آورده بودند خوار نمى‏ گرداند نورشان از پيشاپيش آنان و سمت راستشان روان است مى‏ گويند پروردگارا نور ما را براى ما كامل گردان و بر ما ببخشاى كه تو بر هر چيز توانايى.

حالا این نور به چه درد می خوره؟

ظاهرا جلو دید را روشن می کنه آدم براش علم حاصل می شه چه خبره یعنی تو تاریکی قدم برنمی داره همان که :

امام صادق علیه السلام:

أَلْعِلْمُ نُورٌ يَقْذِفُهُ اللّه‏ُ فِى قَلْبِ مَنْ يَشآءُ.»
علم، نورى است كه خداوند به قلب هر كس كه بخواهد مى افكند. مصباح الشريعة، ص 16. 

اصلا همین علمه که باعث می شه لَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ

خیلی عجیبه این رابطه حزن با علم !!!